"Patrz mi w oczy. Moje życie z Zespołem Aspergera" John Elder Robison - recenzja

Tytuł: "Patrz mi w oczy. Moje życie z Zespołem Aspergera"
Autor: John Elder Robison
Gatunek: autobiografia
Liczba stron: 302
Wydawnictwo: Linia
Seria: Biała Plama


Skojarzynki:
Asperger * objawy * życie * analiza * relacje międzyludzkie * trudności

"Mogę uchodzić za ekscentryka, ale nie chcę być dziwny."

"Niezgłębioną tajemnicą pozostaje dla mnie, skąd normalni ludzie wiedzą, jakie pytanie trzeba zadać."

Jako surdopedagog i terapeuta pedagogiczny interesuję się biografiami i autobiografiami osób, które opisują sposoby funkcjonowania w świecie zdominowanym przez ludzi zdrowych i często zupełnie nieświadomych tego, co może się dziać w głowie innego człowieka. 

Przede wszystkim zaskoczyła mnie ta kompletnie inna perspektywa. Do tej pory czytałam książki o osobach chorych, a nie pisane przez nie. Tym razem było zupełnie inaczej, bo nagle znalazłam się w samym środku wydarzeń, dosłownie w głowie Johna, który opisywał swoje zmagania ze światem, zanim dowiedział się, co mu dolega, a właściwie - dlaczego  po prostu jest inny niż jego koledzy w szkole, sąsiedzi czy rodzina. Przeżył szykany, wyśmiewanie i wiele innych wrogich zachowań. Metodą prób i błędów uczył się relacji międzyludzkich. Nie muszę chyba dodawać, że nie szło mu to najlepiej, ponieważ nikt nie wiedział, dlaczego tak dziwnie się zachowuje, tym bardziej on sam nie miał pojęcia, CO robi źle i skąd ma wiedzieć, JAK powinien się zachowywać, by być akceptowanym przez otoczenie. 

Nie miałam pojęcia, że można analizować każde zachowanie człowieka tak drobiazgowo, jak robił to John, by nauczyć się podobnie reagować na różne próby kontaktu. Przygotowywanie się do rozmów, wymyślanie społecznie akceptowalnych odpowiedzi, rozkładanie na czynniki, na chłodno zasłyszanych dialogów i zastanawianie się, jakie emocje mogli odczuwać rozmawiający ludzie. Naprawdę niesamowite przeżycie, czytać to wszystko od strony autora i obserwować jego tok myślenia. 

Życie Johna to splot różnych zdarzeń, od trudnego dzieciństwa z szalonymi rodzicami, przez rzucenie szkoły i imanie się różnych prac, by przetrwać, aż do wyjścia na prostą. Warto poznać jego losy, a przede wszystkim wczuć się w aspergerowca (aspergerianina), który nie ma pojęcia o tym, co mu dolega i na różne sposoby sam próbuje zrozumieć otaczający go świat. Polecam, świetna lektura.