Zofia Wilkońska jednych irytuje, innych zachwyca. Ja należę do tej drugiej grupy, ponieważ przygody pani Zofii bawią mnie od pierwszego tomu serii. Byłam w związku z tym bardzo ciekawa, co też Jacek Galiński wymyślił w finałowej części cyklu o bystrej i niepodrabialnej emerytce.
Zofia trafia w miejsce, które okazuje się być czyśćcem, rodzajem poczekalni przed wejściem do nieba lub piekła. Kiedy wreszcie udaje jej się ustawić w kolejce do przejścia, przez przypadek otrzymuje nie swój bilet, co uruchamia lawinę zdarzeń. Ostatecznie kobieta trafia nie do końca tam, gdzie powinna, ale czy to sprawi, że się załamie? Nie ona! Wilkońska zaczyna działać, poznawać nowy teren i szukać możliwości powrotu na ziemię lub... ściągnięcia Henryka do niej. Co z tego wyniknie? Jak zwykle sporo zamieszania.
Zofia nie byłaby sobą, gdyby nie rozpętała tornada w Sekcji Dobrych Uczynków. Spotkani tam pracownicy: porucznik Borewicz, Edward Gierek i Danuta Szaflarska, szybko orientują się, że z tą szaloną emerytką nie będzie łatwo. Ilość złamanych przez nią przepisów i zasad jest zatrważająca. Zofia robi wszystko, by zrealizować swój plan ściągnięcia Henryka na "drugą stronę". Z czasem okazuje się, że konieczna jest pomoc w ratowaniu Sekcji Dobrych Uczynków, która podupada coraz bardziej i jeszcze chwila, a zostanie zlikwidowana. Na to Zofia również ma pewien pomysł. Jednak czy jej działania pomogą, czy raczej zaszkodzą temu wyjątkowemu miejscu i jego pracownikom? Swoje zamiary próbuje wprowadzić w życie między innymi z pomocą generała Jaruzelskiego i... Jezusa. Absurd goni absurd, nie sposób się nudzić.
W większości wypadków to pierwszy tom jest najlepszy, tak najczęściej bywa z seriami. W przypadku Zofii bywało różnie, ale właściwie w każdej części znalazłam coś zabawnego, humor mi odpowiadał, no i oczywiście pokochałam główną bohaterkę, a także jej "subtelność" i "wrażliwość" :D
Czytając, świetnie się bawiłam i właściwie to jest mi trochę przykro, że to już ostatni tom serii. Ale czy na pewno nie spotkamy się już z Zofią? Według mnie zakończenie zawiera obiecującą furtkę ;-)
Jeśli lubicie Zofię, to polecam. Jeśli wkurza Was jej dowcip, to uprzedzam, że tutaj jest go sporo. Natraficie również na wiele odniesień do aktualnej sytuacji politycznej w kraju, a że zostało nam się już tylko śmiać albo płakać, to ja wybieram opcję pierwszą ;-)
Moja ocena: 6/6
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu W.A.B.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za odwiedziny, zapraszam częściej i pozdrawiam :-)