Muszę przyznać, że niewiele wiedziałam o życiu Katarzyny, a właściwie Zofii Augusty, więc z rozmowy tej poznałam wiele ciekawych faktów związanych z carycą. Nie wiedziałam na przykład, że urodziła się w Szczecinie. Była córką pruskiego generała, a o tym, że zostanie żoną Piotra III zadecydowała caryca Elżbieta Piotrowna, czyli jej teściowa. Imię Katarzyna zyskała dopiero po prawosławnym chrzcie, który musiała przyjąć, kiedy przeprowadziła się do Rosji.
Stworzenie wywiadu na podstawie zapisków Stanisława Augusta Poniatowskiego, który był kochankiem carycy, było ciekawym konceptem. Dzięki temu suche fakty historyczne zyskały emocjonalną otoczkę. O swoich losach opowiada sama Katarzyna, odpowiadając na pytania Stanisława Augusta. Najbardziej chyba zaskoczył mnie obraz Piotra III, jaki odmalowała w swych opowieściach Katarzyna, zdradzając tajemnice ich prywatnych pokoi. Zainteresowany głównie zabawkami i nadużywający alkoholu car? Brzmi co najmniej dziwnie...
Katarzyna bez większego problemu mówiła szczerze między innymi o swoich wyczynach w alkowie. Nie jest tych przygód zbyt wiele i nie są jakoś bardzo pikantne, ale może jest to związane z tym, że w dzisiejszych bezpruderyjnych czasach po prostu mniej szokują.
Ze spraw technicznych wspomnę, że czcionka w książce jest powiększona. Dzięki temu rozmowę czyta się wygodnie. Formuła wywiadu-rzeki sprawia, że książkę czyta się szybko i płynnie. Kolejne rozdziały rozpoczynają się hasztagami nakierowującymi na poruszane w nich tematy.
Jeśli lubicie poznawać smaczki z życia znanych osób, ta książka przypadnie Wam do gustu.
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Bellona
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za odwiedziny, zapraszam częściej i pozdrawiam :-)